Türkiye’de sığınma hakkı, kişinin kendi ülkesinde veya vatandaşı olduğu devlette uğradığı veya uğrama riski taşıdığı zulüm, savaş, şiddet veya insan hakları ihlalleri nedeniyle Türkiye’ye gelerek uluslararası koruma talep etme hakkını ifade eder. Bu hak, hem ulusal mevzuat hem de uluslararası sözleşmelerle güvence altına alınmıştır. Türkiye, 1951 Cenevre Mülteci Sözleşmesi ve 1967 Protokolü ile bu süreçte temel yükümlülüklere sahip bir ülke konumundadır.

Sığınma talebinde bulunan kişi, öncelikle Türkiye’deki ilgili göç idaresine başvurarak resmi başvurusunu yapar. Bu süreçte kişinin güvenliği ve temel ihtiyaçlarının karşılanması öncelikli olarak sağlanır. Başvuru süreci sırasında kişinin kimlik bilgilerinin doğrulanması, varsa ailesi veya refakatçileri ile iletişim kurulması ve geçici barınma imkânları sunulması göç idaresinin sorumluluğundadır. Bu noktada Arnavutköy Göç İdaresi ve Tuzla Göç İdaresi gibi merkezler, başvuru ve yönlendirme süreçlerinde aktif olarak görev alır.

Sığınma hakkının tanınması, kişiye Türkiye’de geçici koruma veya uluslararası koruma statüsü sağlar. Bu statü, sağlık, eğitim, barınma ve temel sosyal hizmetlerden yararlanmayı mümkün kılar. Aynı zamanda, kişi çalışma hakkına sahip olabilir ve bazı koşullarda aile birleşimi imkânlarından faydalanabilir. Uluslararası koruma talebi reddedilirse, kişi itiraz ve hukuki başvuru yollarına başvurabilir; bu süreçte de hukuki destek alma hakkı vardır.

Türkiye’de sığınma hakkı, sadece bireyin güvenliği için değil, aynı zamanda ülke içinde sosyal uyumun sağlanması ve göçmenlerin haklarının korunması açısından da önemlidir. Sığınmacılar, Türkiye’de geçici barınma merkezlerinde veya devlet tarafından yetkilendirilmiş diğer kurumlarda geçici süreli olarak ağırlanabilirler. Örneğin, Arnavutköy Geri Gönderme Merkezi ve Tuzla Geri Gönderme Merkezi gibi merkezler, sığınmacıların hak ve yükümlülüklerini takip eden, güvenli ve düzenli bir barınma ortamı sunan önemli mekanlardır.

Sığınma hakkının uygulanmasında temel amaç, bireyin can ve mal güvenliğinin sağlanmasıdır. Türkiye’de yasal prosedürler, sığınmacıların haklarının ihlal edilmemesi, zorla geri gönderilmemeleri ve uluslararası insan hakları standartlarına uygun davranılması üzerine kuruludur. Bu hak, aynı zamanda Türkiye’de yaşayan topluluklar ile sığınmacılar arasında uyumun sağlanmasına yardımcı olur ve toplumsal güvenliği korur.

Sonuç olarak, Türkiye’de sığınma hakkı, kişinin zulüm veya tehlikeden korunmasını garanti altına alan, hukuki, sosyal ve insani boyutları olan bir hak olarak karşımıza çıkar. Sığınmacılar, başvuru sürecinde göç idaresi ve geri gönderme merkezlerinden destek alarak haklarını güvence altına alabilir ve Türkiye’de geçici veya uluslararası koruma statüsü kapsamında yaşamlarını sürdürebilirler. Bu süreç, hem bireylerin güvenliğini hem de toplumsal düzeni koruyan bir mekanizma olarak hayati önem taşır.